Friday, September 16, 2011

Epilogue

“hui Jamie!” tawag ni Grace saken
“huh? bakit?”

“nakatulala ka lang naman kasi dyan! para akong nakikipagusap sa hangin, mabuti pa nga yung hangin nagpaparamdam eh, e ikaw? para kang estatwa dyan na nakatulala sa kawalan! ano bang nangyayari sayo?”

“hindi ah” depensa ko sabay kalikot sa kung anong meron sa harap ko
“hoy babae! sabihin mo nga totoo saken”
“anong sasabihin ko naman Grace?” tanong ko sa kanya
“abay malay ko ba kung anong bumubulabog sa isip mo?”
“wala nga..” sagot ko
“ay naku ewan ko sayo! napaka selfish mo!”
“ako selfish? adik ka ba talaga?”
“ewan ko sayo!” sigaw nya sabay walk out

“baliw!” sigaw ko din naman, tinotopak na naman yung si Grace

“ay nga pala, may pumunta kagabi na customer may ipipick up ata dapat na pictures, kaso saktong nakaalis ka na nung dumating sya.. baka babalik mamaya para kunin” sabi nya habang nakadungaw

“sige, salamat” yun lang sagot ko..

masyado akong tinatamad ngayong araw kahit alam kong nandito na si Pedro sa Pinas parang biglang ayaw ko syang hanapin.. e kasi, hindi ko alam kung anong sasabihin ko at kung pano ako aamin

tsaka, pano pag tinanong nya kung kelan ko pa naramdaman to? anong isasagot ko? ay kafrustrate!

tanghali na nga pala kami nagbubukas ni Grace, sigurado naman kasing walang pupunta pag umaga.. kaya ayun, tanghali hanggang gabi na lang kami open

tumayo ako at kinuha ang camera ko
nadaanan ko si Grace sa table nya

“Jamieeeee!! san ka na naman pupunta teh?! ”
“ano ba Grace? para ka namang baliw pag nawala ako sa paningin mo”
“e emotera ka kaya! malay ko baka tumalon ka na lang dyan sa tulay!”

napangiti ako bigla, naalala ko si Pedro nung una kaming nagkita

“hooy! ano yan?!” tanong nya sabay tayo saka lumapit saken
“alin?” tanong ko
“yang ngiti na yan? hmm, ikaw ha?”
“ewan ko ba sayo Grace, ang hirap mo intindihing tao ka!” bulyaw ko sakanya saka lumakad palabas

“teka teka! oi Jamie, gwapo yung customer kagabi, akin na lang yun ha?” napatigil ako sa sinabi nya

nilingon ko sya “para namang gamit yung customer, tsaka kilalanin mo muna yung tao pwede? akin akin ka dyan” iling kong sermon sa kanya

“eee! basta Jamie ha? may Pedro ka naman na eh, hintayin mo na lang yun! malay mo mabaliw din ang langit papuntahin sya dito sa Pilipinas, o diba? edi happy together tayong apat”

“echusera ka Grace, pumasok ka na lang dyan sa loob at magbantay, babalik din ako mamaya”

haaay! Grace, kung alam mo lang, nabaliw na nga ang langit at pinapunta sya dito sa Pinas, yun lang hindi ko alam kung saan

naglalakad lakad lang ako, uupo sa isang bench titingin sa paligid, pag may ilang mga tao nang katabi aalis tapos lakad uli

ganito lang naman ginagawa ko para mag unwind eh, masaya na ako sa mga simpleng bagay lang.
sabi nga, mababaw ang kaligayahan ko. simula nung mag resign ako sa dati kong trabaho at mag tayo ng sarili kong studio, hindi na ganun katindi yung pressure na dinadala ko, mas naeenjoy ko na ang araw araw ko.

sa paglalakad ko, isang shot lang ang kukunin ko, yun yung scene na nagkalat na ang liwanag ng araw sa kalangitan -- ang sunset. isang shot lang.. ke panget o maganda isang shot lang talaga, ewan ko kung bakit nakagawian ko na eh.. tapos idinadagdag ko sa collage ko dun sa studio


pagkatapos kong kumuha ng picture ng langit naglakad na ako pabalik sa studio

“ay! ayan na pala si boss!” bungad ni Grace saken
“huh? anong boss ka dyan?”
“teh! andito na yung customer kagabi!”
“ha? o e asan?”
“nasa studio, tumitingin ng mga pictures”
“ah, o sige puntahan ko muna”
“teka! Jamie ha?”
“tss, oo na! bruhang to talaga” sagot ko sa kanya saka ako pumasok sa studio

“good evening sir, how may I help y --” humarap sya saken at ..

natigagal ako, hindi makapagsalita.. syet!! bakit nandito ka na?! hindi pa ako ready!! feeling ko ang haggard ng itsura ko, OMG Jamie! dapat nag CR ka muna waaaaaaaa

pero hindi rin sya nagsasalita, natulala din ang loko, mas lalo akong kinakabahan eh

“Pedro” mahina kong sabi, pero dahil tahimik sigurado akong narinig nya yun

“oh my gosh! sya si Pedro?!” biglang singit ni Grace na nagpagulat saming dalawa
“Grace anong ginagawa mo dito?”
“e kasi ano.. eee! sya si Pedro?”

hindi ko masagot si Grace kaya tinignan ko na lang si Pedro

inalok nya kamay nya saken “I‘m --”
“Damon” sabay naming sabi, halata sa mukha nya na nagtataka sya bakit ko alam

“I heard you on the radio last night” sabi ko habang nakangiti
“ah, I see, so I don‘t have to repeat myself again?” tanong nya naman
tumango lang ako habang nakangiti sa kanya

“I‘m Jamie by the way” sabi ko sabay alok ng kamay sa kanya
pero imbis na ishake hands nya, hinalikan nya yung likod ng palad ko
my gosh! Pedro! ganyan ka ba talaga pag si Damon ka?!


“nice to finally meet the girl I love”

“wala na! yung dream boy ko pala pag-aari na ng kaibigan ko, tsk daya! dyan na nga kayo!” biglang singit na naman ni Grace

tumawa na lang ako sa inakto nya, tapos hinarap ko uli si Pedro este Damon

“now that you heard my side, how about hearing yours?” sabi nya
“saken?! teka ano --”
“hey Grace wait up!” bigla nyang putol sa sinasabi ko

“huh?” lumingon naman si Grace samin
“can I ask you a favor?” sabi ni Pedro
“what is it?” tanong ni Grace
“can you translate every tagalog word or sentence she will about to say?” sabi ni Pedro
tumingin si Grace sa kanya

“ganda ng translator mo ah?!” bulaslas ni Grace
“pero sige na nga, gwapo ka naman eh, okay game!”

magkatabi sila Pedro at Grace na nakaharap saken

“anu ba to, ang awkward” bulong ko
“tsk, sige na teh nang matapos na tayo dito!” sabi naman ni Grace

“do you really need a translator? I can always speak in English” sabi ko, nahiya naman kasi ako bigla kay Grace

“no, I want to have a translator, you may speak in Tagalog and I will not understand some words from you, so I need Grace here, just go ahead and start” sagot nyang may ngiting nakakaasar!

arte lang talaga ng isang to e noh?
huminga ako ng malalim

“eto na, sa totoo lang simula nung naghiwalay tayo para na akong baliw kakaisip sayo”

“here we go, the truth is since we parted ways I got crazy cause I can‘t stop thinking about you, I can‘t sleep at night, I can‘t eat --”

“hoy Grace! anong?! ayusin mo nga!!”
“ano? maayos naman ah?”

tumawa si Pedro

“it‘s not what I said! my gosh, why do you need a translator!” bulyaw ko sa kanya
“she‘s doing a great job, now continue” sagot naman nitong eeee! ano ba? naman eh!

“tsk! Grace wag mong dadagdagan na naman tong sasabihin ko ah?”

“hindi kita makalimutan, as in yung sinabi ko sayong after few days makakalimutan mo din ako, nagkamali ako grabe, I mean sa sarili ko, hindi ko pala magagawang kalimutan ka, pinakain mo ata ako ng may gayuma eh!”

nakatulala si Grace saken, o ngayon pano mo itatranslate yun?


“umm, she said she didn‘t forget you -- oh look at the time, it‘s my snack break. bye!” mabilis na sabi ni Grace at umalis na sa harap namin

nagtawanan kami ni Pedro, nung medyo nahimasmasan na kami nakangiti na lang ako sa kanya

“you know what I wished at the lantern before?” hinapit nya ako bigla sa bewang, sus maria! kinakabahan ako

“what?” tanong ko

“I wished to be given a chance do this”







KAYO NA BAHALA MAG IMAGINE KUNG ANO NANGYARI.. WAHAHHAHAHA
BINIGYAN HUSTISYA KO LANG ANG ENDING ^_^

Sunday, September 11, 2011

Chapter Fourteen (Ending part 2)

dito na ako sa umpisa mag A/C para wala nang satsat sa dulo.. haha

bakit ba ayaw nyo pa matapos 'to? pwede magbigay ng reason? haha
mahihirapan na po talaga kasi ako pag hindi ko pa tinapos ngayon.. mahahati yung isip ko dito tsaka sa school works ko, di naman pwede dahil priority ko po pag-aaral as of now.. kaya pasensya na po talaga.. pero pinagiisipan ko din naman kung gagawan ko ng sequel kasi sa sem break ko naman wala akong gagawin.. ayun, o kung hindi sequel, bagong FF na lang.. pero sa SEM BREAK pa yan ha? at kung may papasok din na idea saken.. depende talaga sa mga bagay bagay.. hehe

pasalamat po kayo sa mga kumota sa comments isa sila sa rason kaya may update ngayon.. haha, wala na akong maipang bablack mail kaya sige na! ignore nyo na ng bongga ang comment box.. -_____- wag na kayong mag comment, maiintindihan ko naman eh.. kahit pa open sa anonymous user yan kung hindi nyo talaga trip edi wala.. :/


pasalamat din kayo sa kantang to kasi eto ang major na nag pa-emo saken kaya nakasulat ako.. haha OMG!! Jay ng buhay ko!! huhu, pangarap lang kita.. :(

PANGARAP LANG KITA by Parokya ni Edgar
 


salamat pala sa laaaahhaaaaaattt ng sumuporta, sa lahat ng napilitang mag comment dahil sa kakulitan ko.. haha at salamat sa mga nag eencourage at sa mga pumepressure saken.. haha, pag pressured ako feeling ko mas nag fufunction utak ko eh.. lol xD

salamat po talaga! sa mga new found friends ko, sana anjan padin kayo kahit matapos na to.. at sana pag may gawa ako, basahin nyo uli.. wag kayo mag sawa saken.. hehe :P

eto na po.. pasensya sa kadaldalan ko

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

His POV

what is she doing here?!

“what are you doing here?” I asked
she smiled then she showed the post-card I sent to her while we were in Malaysia
that post-card has the address of the Hotel Lailah and I have stayed at.

“but --”
“I can‘t marry someone I don’t love, right?” she said smiling

“umm, by the way I thought you two want to have a picture?” she said referring to Lailah
“ah, yeah over here” Lailah pointed

I followed

“no! just me, I look like a dwarf next to you” she suddenly said, so I stopped at my tracks
Jestine smiled at her and took her picture

Jestine is still looking at Lailah so ..

“she‘s Lailah .. the one I ... had a tour with the past week” I said
I don’t know how to introduce Lailah to Jestine. this is so sh*t!
I don’t know the status of our relationship so I don’t know how!! 
for goodness sake, why did Jestine suddenly showed up?!

“hi, I‘m Jestine. his Girlfriend” my eyes widen as she introduced herself to Lailah

I looked at Lailah and she’s showing that fake smile of hers again
“nice to meet you” then she shook Jestine’s hand

“umm, I‘ll go ahead now.” she said then grabbed her luggage

Jestine on the other hand wrapped her arms around mine as Lailah get in the cab


Her POV

andito na ako sa taxi, umiiyak, wala na akong pakialam kung anong isipin ni manong driver!
babayaran ko naman sya pagdating ko sa airport eh, ang hindi ko lang talaga matangap, yung nangyari kanina ..

ansaket!! bakit kailangan ganun?!
pano ako?! akala ko ba ako mahal nya?
at dapat ba talaga dalawang beses masaktan puso ko?!

pakla akong natawa sa naisip ko..
‘mahal‘ ?? e isang lingo pa lang kaming nagkasama eh
pano magkakaron ng pagmamahal sa isang lingong yun?!

ayoko na, pagbalik ko sa Pilipinas kakalimutan ko na din sya
kung anong mga nangyari dito iiwan ko na din dito

ang bigat sa dibdib kasi! sobra!

pagdating ko sa airport, ichineck-in ko agad yung gamit ko
pagkatapos nun umupo muna ako

2:45 pa flight ko, 2:20 pa lang

sa di kalayuan may natanaw ako
napapikit ako sa nakita ko, nangingilid na naman kasi luha ko.
tama na, ayoko na talaga

pagdilat ko, inaasahan kong wala na sila sa paningin ko
pero mali ako, andito na si Pedro sa harap ko

“Lailah I‘m sorry” sabi nya
“nothing to be sorry about” malamig kong sabi
“but --”

“everything that happened between us are just passing fancy, you were dump; I was dump, we were both just looking for something to focus ourselves to, something to pour our feelings on, and the convenience of each other is there, so we thought we had this mutual feeling.. but the truth is? -- this feeling we have? -- this is nothing, nothing more than a playful feeling. besides, aren‘t you happy that you‘re with Jestine again? isn‘t this what you want? to get her back? don’t worry about that feeling too, it won’t last long, after a few days or weeks it will be gone, just like a scratch. I‘m sorry but I have to go”

tumayo ako at akmang aalis na nang hawakan nya yung braso ko

ang sakit!! ang sakit sakit ng puso ko ngayon!! tama na please, naiiyak na naman ako eh

“can you at least tell me your real name?” sabi nya
tinangal ko yung pagkakahawak nya sa braso ko at hinarap uli sya

“can you at least let me leave with my dignity and pride?” sabi ko sabay talikod uli sa kanya

iniwan ko na syang nakatayo dun at pumasok na ako sa gate papuntang plane, alam ko hindi na sya makakasunod saken kaya inilabas ko na lahat ng luhang kanina ko pa pinipigilan habang kausap sya

bakit ganito? masyadong nadurog ang puso ko ngayong lingo, masyado akong nasaktan. masakit! 
sobrang sakit.. ang bigat bigat sa pakiramdam, sana pag balik ko ng Pinas mawala lahat ng sakit nang to, dahil hindi ko na alam kung saan pa ako huhugot ng lakas, lalo ngayon wala nang nagmamahal saken.



AFTER 1 YEAR



“Jamie, hindi ka pa ba uuwi? lika na!”
“oo andyan na, wait lang”

“akala ko magpapaka emotera ka na naman dun sa studio! tong babaeng to, simula nung --”
“hep! tantanan mo ako dyan sa kakulitan mo ha?”
“oo na! sungit!”

“babye Grace”
“bye! ingat ka sa pag dadrive” sabi nya

kumaway na lang ako kay Grace pagkasakay ko sa kotse.
andito na yung kotse saken! ^_^ mga 8months na din
natuto akong mag drive after a month nung dumating to saken.

isang taon na, isang taon na ang nakaraan pero hindi ko padin nakakalimutan si Pedro

nakakatawa noh? kasi naman ako pa mismo nagsabi sa kanya na after ilang days o weeks lang mawawala na yung feelings na to..  pero ewan, mapaglaro ang tadhana eh, yung saken mismo hindi nawala.. well ewan ko lang sa kanya, isang taon na eh.. baka kasal na sila ni Jestine. haay.


His POV

“so this is Philippines” I said while walking out the airport

just a few months ago, I found out that my real mother is a Filipina, my dad told me to go here and meet her

while I was at the plane, I was excited and nervous at the same time because of two things, I’m gonna meet my mom for the first time, and I’m gonna look for someone

they say Philippines is not that big, but not that small either to find a person easily, so good luck to me.


I’ve been here for almost three days now, my mom is a really nice and sweet lady, I must have inherited my sweetness from her.

anyway she asked me to go to a studio nearby to pick up some pictures of my younger siblings. but when I get there one of the employee told me that they are closed already, she also told me  that the keys are with her friend that just left. I guess I’ll just have to go back tomorrow to pick the pictures up.


Her POV

ay nako! traffic na naman, kelan ba luluwag ang EDSA! nakakainis
rush hour na kasi! ayan tuloy, tsk! makapag bukas na nga lang ng radio!

“ayan mga kapatid! balik na tayo sa program natin, magandang gabi po sa inyong lahat” napangiti ako

naalala ko kasi yung kabaliwan ko nung may problema si Pedro, mukha pala akong tanga nun noh? haha

“ayan! may caller na tayo sa kabilang line .. Hello”
“Hello?”
“ay! may accent ang lolo!”

“yes hello, how may we help you?” pag iinarte nung DJ, mukha ngang Englishero yung caller, accent pa lang eh

“umm, I don‘t really know what to say or do here” sabi nung caller, baliw pala to eh tatawag tas di alam gagawin

“ay, kamusta ka naman teh! e how about give others a chance to call us, you can --”
“no wait!”
“ay ang taray! o game, what is your problem ba?”

“I don‘t know where to start but I met this girl in Singapore”
kinabahan ako bigla sa narinig ko, pagka go nung stop light tumawid ako at nag park sa gilid

“and then? wait, is this girl a Singapore citizen?” tanong nung DJ

“no, she‘s a Filipina”
“wow, baka marinig ka nya! okay and then?”

“when we parted at the airport, she told me that the feelings I have for her is just a passing fancy, that after a few days or weeks my feelings for her will fade, that it will be gone for good. but it‘s been a year already and I still have the same feelings for her, and now I‘m sure, a hundred percent sure that I love her”

umiiyak na ako habangng tumatawa, baliw na ata ako anu ba yan..

sigurado akong si Pedro ‘tong nasa radio.. hindi ako pwedeng magkamali

“ay! how sweet! what‘s her name?” tanong nung DJ
“to be honest, I don‘t know her real name” sagot ni Pedro

natawa ako bigla.. adik ka kasi Jamie! ayan tuloy hindi nya masabi kung ano pangalan mo

“eeeh?! susko, na no-nosebleed na ako dito ha! hmm, how about her? does she know your name?”

“no, but she gave me a name to call me, and I gave her a name too. and we are the only one‘s who knows it, besides the people we met at Singapore”

“oohh, I see! can you give us your real name? so if someone would contact us, we can contact you too?”

“my name?” tanong nya

tahimik lang akong nakikinig, hindi ko pa alam tunay nyang pangalan.. pero promise Pedro, maglaro man tayo ng tagu-taguan, hahanapin kita saang sulok man ng Pinas. bakit? kasi alam ko na din, sigurado na din ako sa sarili ko.. siguradong sigurado na ako ngayon …

“my real name is ..”

Mahal kita



--END--


yay! tapos na po.. haha, may konting logic po dyan.. sa tingin nyo ba maghahanapan pa talaga sila?

basahin nyo uli yung 'AFTER 1 YEAR hanggang sa POV ni Damon' :)

ayun po, kung ano man ang naiisip nyo mangyayari after nung word na END .. icomment nyo na lang po.. hehe kung meron man.. :)

DAANG DAANG PASASALAMAT SA MGA NAGBASA AT SUMUPORTA..
I LOVE YOU ALL! MWAH!

Saturday, September 10, 2011

Chapter Fourteen (Ending part 1)

I rode the car and went looking for her
but there’s no sign of Lailah.. I’m so stupid!! why did I thought of leaving her?!

I went back to the hotel, the one we were in before we went to Malaysia, hoping that I might see her there

“excuse me” I said to the receptionist with a husky voice
“yes sir?”
“have you seen a girl, long hair, fair skin tone, dark brown eyes and --”
“I‘m sorry sir, but no ..”
“are you sure?!” I asked again
“yes sir, I‘m sorry sir but I have to attend to other customers” then she left me

“urgh!!” I shouted

“I came in a while ago” I heard a voice that made me calm down
“Lailah”

“how dare you left me there! you know that I don‘t know how to drive! you idiot! and for your information, I‘m a girl! I‘m not supposed to be left alone in a --” I didn’t let her finish anymore

I hugged her, I felt her body shaking

“I hate you” she said while crying on my chest
“I‘m sorry” I said then parted with her

“what are you doing here? why did you look for me?” she asked
“cause I realized something”
“what? that you’re a jerk?” she said between small laughs while wiping her tears
“no”
“then what?” she asked

“that I can‘t live without my happiness”
“you don‘t know what you are talking about” she suddenly changed again into a cold Lailah
“but I know that I‘m so damn happy when I’m with you. and I think I love you”
“that‘s just what you think, you don‘t even know my real name!” she always contradicts what I’m saying

“I may not know your real name but I know this girl who lose on a bet with me and got drunk with Soju, this girl that always yell at me, this girl that always fight with me, this girl that cries too much, this girl that wished with a floating lantern. and if you know this girl, please tell her that I love her”

she’s now crying but smiling at the same time
so I guess, it’s all good now?

“will do”

“can I hug you again?” I asked
“who said you couldn‘t?” she said smiling

I hugged her again, and this time, longer.


Her POV

nakakapagod ang araw na to, sa totoo lang araw-araw naman nakakapagod eh
pero ngayon, may kakaibang halo na yung pagod na nararamdaman ko
yung pagod pero may saya? basta ganun! ang gulo lang..

nung nakahiga na kami sa mga kama namin, napatingin ako kay Pedro
possible ba? na sa maiksing panahon, e mahalin nya ako?
at possible din ba na mahulog ako agad sa kanya? ang gulo naman!
kung ano man tong nararamdaman ko e bahala na! basta masaya ako ngayon

pag gising ko, ang tahimik ..
tinignan ko yung kama ni Pedro, kaso wala na sya dun.
bumangon ako tapos pumunta sa tapat banyo, nung nasa harap na ako ng pinto bigla kong naisipang kumatok

“occupied” narinig kong sabi sa loob, ibig sabihin andun nga ang loko loko
buti na lang kumatok na ako ngayon, kung hindi malamang nangyari uli yung nangyari nung isang araw

lumabas syang bagong ligo tapos nilapitan nya ako

“morning” tapos ..

*PAK* hinampas ko sya sa balikat

“loko ka talaga!!” nagulat kasi ako!
“what?!” tanong nyang nakangiti
“I hate you!” tapos pumasok na ako sa banyo

naririnig ko syang tumatawa, baliw talaga yun!! kaasar!
halikan daw ba ako?! kahit pisngi lang yun, aba! swerte nya ha?!
pag tingin ko sa salamin, hala! namumula pala ako?! eee! kasi naman eh

punta kaming Sentosa ngayon
dun kami banda sa beach, magrerelax lang kami dun, uubusin naming lahaaaaaaaatt ng oras namin na magkasama, kasi bukas babye na, babye na kaya talaga? pero pano kami? I mean, may something diba?

“let‘s go” aya nya nung tapos na akong mag-ayos
lunch time na kaya kakain muna kami

“where are we going to eat?” tanong ko
“anywhere, but I would like to have a picnic” sabi nya, nag stop sya sa isang grocery store
bumili na kami ng mga kakainin namin dun, tapos dumiretso na uli kami sa Sentosa

since hindi naman tirik ang araw dito tulad sa Pinas, e hindi naman sya kainitan
nagrent kami ng stretch chair, pero isa lang.. tabi na daw kami, sira ulo talaga sya e noh.
ang sikip tuloy namin, kung kelan naman gusto kong matulog, hmp!

“are you sleepy?” tanong nya, tumango naman ako
“come here” inaya nya ako sa tabi nya tapos sabi nya sa balikat nya daw ako.. eeee!! wag ganyan!!

nakakunot noo ako, nagaalangan kasi ako, naman eh!!
tapos bigla nyang hinawakan kamay ko saka ako hinatak paupo

“lean on me” sabi nya, sh*t sh*t sh*t!!
wala akong magawa, kinakabahan ako na ewan, pano na ba to?

maya maya, wala na, nakasandal na ulo ko sa dibdib nya, ipinikit ko na lang mata ko at natulog..

pag gising ko, bandang 4 na

“sorry I slept long” sabi ko
“it‘s okay, I didn‘t mind” sabi nya naman, parang kagigising lang din nya eh

nagpalipas na kami ng oras sa mall hanggang 6 saka kami umalis uli

“where are we going now?” tanong ko
“let‘s watch a movie” sabi nya
“okay? but why are we heading for the car?”
“we‘ll watch on a drive in”
“ooohhh, okay!” sagot ko, di pa kasi ako nakakanuod sa ganun, yung parang sinehan pero nasa kotse kayo? basta yung ganun!

sa kalagitnaan ng panonood namin bigla syang nagsalita

“we don‘t know each other‘s name yet” sabi nya
“huh? mmm, we‘ll tell tomorrow before we part ways at the airport” sagot ko
ngumiti lang sya tapos tinitignan nya lang ako, ngumiti na din ako

“what do you do for a living?” tanong nya, interview ba ito?? haha
“I‘m a photographer, I‘m not known yet but I‘m going there” sabi ko sabay tawa

“how about you?” tanong ko naman
“I‘m in a band”
“wow --”

“Lailah, ma-hal ki-ta and I want to be with you” bigla nyang singit saken

“you know your Tagalog right, don‘t you?” sagot ko naman na nakangiti, hindi ko pa alam isasagot sa kanya dahil naguguluhan pa talaga ako

“I‘ll go after you, after 2months? I‘ll just have to make arrangements back in Australia, ‘kay?” sabi pa nya
“are you sure?” tanong ko naman
“yes” tapos nginitian nya ako uli

umuwi na kami, bukas ng after lunch ang flight namin pareho
hindi ako makatulog, pinipilit ko sarili ko pero ewan!
basta, ang hirap matulog, lalo na pag iniisip ko mga nangyari kanina, napapangiti na lang ako

kinabukasan, eto na, paalis na kami sa Hotel namin.. hingang malalim Jamie, hingang malalim

papunta na kaming highway ngayon, iiwan namin yung kotse dito.
gagawa na lang daw sya ng paraan kung pano mababalik samin yun, pero sa ngayon iwan daw muna dito

“hey look at our shadow Lailah, we‘re holding hands” sabi nya, paglingon ko nakita ko nga



ngumiti ako, wala lang appreciate ko na kahit shadows lang e magkaholding hands kami

tapos maya maya

he intertwined his fingers to mine



napatingin ako sa kanya, sabay napangiti, he is something isn’t he?



swerte sigurado yung ex nya sa kanya

“hey, we don‘t have a picture together yet” sabi ko, wala pa naman talaga kasi
“wait, I‘ll ask the girl over there to take our picture”
“okay, I‘ll get our bags” sabi nya naman tapos ako, lumapit ako sa babae

“excuse me miss”
tumingin yung babae saken, wow ang ganda ganda naman nya!! @Q@ kaingit!!

“yes?” tanong nyang nakangiti
“can you take a picture of us?” tanong ko
“oh, sure” sagot naman nya saka ko inabot yung camera ko

“Pedro! come” tawag ko, tumingin sya saka sumenyas na papunta na sya

hinarap ko uli yung babae at nginitian .. kaso .. nakatingin sya kay Pedro
tas napatingin din ako kay Pedro, pag angat nya ng mukha nya halatang gulat sya

“Jestine?!”

Thursday, September 8, 2011

Chapter Thirteen

His POV

I have a surprise for Lailah later tonight, I just have to kill the time, and it’s all good to go
I hope she likes it, it’s a bit hard to do especially in a short span of time, but I managed
after all, money talked with this one

“why are you smiling? you‘re creeping me out” she said
“I‘m not smiling” I said, but I’m smirking
“really? then what do you call that curve on you lips?”
“a smirk?!” I said then I took a glance from her, she laughed. a music to my ears

after that, we became quiet again

“I‘m tired!” she said while stretching and yawning
“let‘s go back to Singapore” I said
“what?!” she said in a questioning tone
“I said, let‘s go back to Singapore”
“why?”
“I will be departing after two days, I just want to relax there, besides I‘m more familiarized there than here”

“okay, we‘ll go now?”
“yup, we‘ll just take a quick stop at Mitchie‘s house to bid goodbye”


“bye Mitchie! thanks for everything!!” she said while waving her hands out the window as we drove away from Mitchie’s family

“I can‘t believe I only got two days left to stay abroad, then I‘ll be all stressed out again” she said with closed eyes

“why don‘t you come with me in Australia?” I asked
she abruptly opened her eyes then looked at me

“are you serious?” she said leaning to see my reaction
“yes, and don‘t disturb me, I‘m driving”
“sorry -- but --”
“it‘s okay if you don‘t want to, I‘m only suggesting anyway”
“ooohh!” she said nodding

“maybe next time” she said in a low voice that kinda disappoint me for some reason

“hey, I‘ll take a nap, I‘m kinda sleepy so --” yawn
“okay”

she leaned on the windowpane

why do I have this strange feeling?
why does it feel like --
nah! I don’t know myself anymore!

for goodness sake, I’m Damon! one of those chick magnet back at Australia, a dumper, I’m not a sweet kind of guy, but why am I doing all this, not even with Jestine that I did this? urgh! frustrating!

we’re almost back at Singapore, just a few more minutes and we’re there
I can’t help myself but feel nervous, well .. I don’t know actually what am I nervous about but.. yeah

“Lailah?” I slightly tapped her shoulder to wake her up, she’s been sleeping the whole trip! -_-
“hmm? -- ooww! my neck!” she said while opening her eyes

go figure, who wouldn’t have a stiff neck for sleeping on the same position for how many hours?

anyway ..

“where are we?” she asked
“Marina‘s bridge”
she looked around



“what are we doing here? what time is it?”
“pass 9 o‘clock”
“really? how long did I slept?”
“the whole trip”
“aw, sorry”
“no, it‘s okay”

“why are we here exactly?”
“here” I handed her a floating lantern, the one that you lit at the bottom? then you’ll set it out to the sky? that one

she just looked at me, with that questioning look on her face

“what am I suppose to do with this?” she asked
“well” I paused, then I looked around

“you‘ll lit it, and let it fly to the sky”
“then?”
“you wish to it”
she smiled, I guess she now knows what I’m trying to do

“here” I handed her a lighter
I held the upper part so she can lit the bottom

“it‘s ready” she said smiling
“are you ready?” I asked
“yes” she answered
“make a wish then”

she closed her eyes
after a minute she opened it

we both let go of the lantern
we’re looking at it as it goes up



“now close your eyes again”
“why?”
“just do it” I said, she followed

after a few minutes ..

“now open it, and look up”
“are you playing games with --”



“.. you did this?” she asked with teary eyes
I just nodded

“why did you do this?” she asked still smiling and I guess what I just saw is a tear of joy

“well, you said that you want to see a meteor shower, but I can’t do that so I thought of another way”

“thank you” she said, then she hugged me

I’ve got this damn feeling, I can’t understand!!

then.. it all follows



I kissed her.. I.. felt that it was the right thing to do.
she looked at me, and .. I don’t know, I can’t read her, was I the only one who felt that it was right?

we went back to the car and I started driving

awkward silence ..

“thank you again by the way” she said
“it was nothing” I answered back

another silence between us and it’s killing me inside!!

“Pedro --”
I stopped the car, I want to straight things out

“lets talk” I said
“okay .. we agreed that we will always talk things out, so ..” she paused
“do you like me?” she asked after

I became quiet, I don’t know what to answer .. but

“I don‘t know what is this feeling, just to be honest”
“thank you for answering honestly, but ..”
“but what?”
“I think I need to go back to Malaysia”
“what?! why?!”
“I didn‘t get to spend much time with Mitchie” she said with a cold voice
“why are you doing this to me Lailah?!” that stupid sh*t of sentence fumed me up
“I don‘t know!! I don‘t understand either!” she said then she attempted to open her side of the door
“don‘t you dare get out of this car” I warned her
“what do you want me to do?!” she yelled

I can’t take it!! damn! why is she doing this?! and why am I feeling this?!

“I‘m the one who‘s getting out of this car” I said then went out of the car

“Pedro!!” I heard her yell to me, but I didn’t look back instead I continued walking
“Pedro!!!!!” I heard her again, and now I think she’s crying

I walked still, away from her but then I stopped, what the hell am I doing here?
I turned to look back, I saw a light from a car.. but it passed me, I guess it’s not her
stupid me!! I run .. I run back to her .. I’m seeing the car, but there’s no one there anymore!

“Lailah!!” I yelled as I look from left to right, sh*t! I’m so stupid!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/C (PAKIBASA PO.. IMPORTANTE ITO)

o ayan! kinilig kayo sa umpisa pero bigla ko kayong pinalagapak pagdating ng huli e noh? haha alam ko, hayuff ako.. xD

waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, gagawin ko na yung last chapter (chapter 14) yun na yung ending.. bilis ba? kailangan po eh.. haha, masyado na akong nagiging busy kaya hindi ko na magagawang harapin itong FF ko as much as possible.. kaya ayun, tatapusin ko na lang.. ayoko naman kasi iwan din to na nakahang lang.. (kahit cliffhanger ang ending, haha)

mmm, balak ko sa ending hatiin sa 2parts.. wag po masyadong iexpect na mahaba ang ending na tulad ng Ace of Hearts, no no no no.. hindi sya ganun.. haha parang isang chapter lang sya na mas mahaba ng konti?? basta ganun! hahatiin ko po.. haha kasi nasa isang part ang.. dendenen.. twist.. xD super bitin ang ending alam ko.. at siguradong papatayin nyo ako sa mga katakot takot nyong comments.. haha pero wala po, ganun talaga.. mahalin nyo na lang ako sa mga comments nyo.. lol

salamat sa paghihintay at pagsupport sa FF ko na to.. :)
ito ang pinaka maikli sa apat na gawa ko.. haha, pero full length na tong matatawag.. xD

ayun.. tama na, bored na magbasa yung iba.. haha

maraming salamat pala sa mga silent reader na nabasag ang pagiging silent.. haha, dahil sa inyo napatunayn ko sa sarili ko na kahit papano e magaling pala talaga ako.. haha xD

salamat din sa mga all out supporters kasi kayo yung mga nageencourage saken para gawin at ipagpatuloy ito.. :)

Saturday, September 3, 2011

Chapter Twelve


andito na kami sa reception sa isang hotel, at kanina padin inom ng inom tong si Pedro
sigurado ako may problema sya, kaso ayaw naman nya akong kausapin!
pano ko malalaman kung galit sya saken?

nagkakasiyahan yung mga bisita at yung bagong kasal kasi bina-baby carry si Mitchie nung asawa nya
medyo kanina pa sila ganyan, tradition ata? ewan ko eh
tapos medyo nangangawit na din siguro tong si Lexter kaya medyo halata na nahihirapan na sya

“aayy!!” napaupo sila ni Mitchie sa lapag!

“aish!” nagulat ako nung biglang tumayo si Pedro
naku san pupunta yun??

“let me do it” tapos binuhat nya si Mitchie
OMG!! Pedro!!

“no! no!! put her down” sabi nung mama ni Mitchie

“Peter!” tawag ko sa kanya tapos tinignan nya ako ng masama saka ibinaba si Mitchie
lumakad sya palapit saken

“hey, don‘t be -- aray!” hinatak nya ako palayo sa mga tao

“what‘s happening to you?!” tanong ko, nakakatakot na kasi sya ngayon
“this is all your fault!” bigla nyang bulyaw saken habang hawak padin braso ko
“what did I do?!”
“she‘s getting married!” nagulat ako sa sinabi nya, si Jestine ba yung ikakasal??

“you mean Jestine?” tanong ko sa kanya tapos naramdaman kong humigpit yung hawak nya saken

tumingin sya sa malayo tapos patapon na binitawan yung kamay ko saka sya umalis
bumalik ako kila Mitchie, hihingi ako ng pasensya sa nangyari

“Jaymie, are you sure you‘re still handling everything just fine?”
“yes Mitchie, don‘t worry” sabi ko saka yumakap sa kanya
“okay, just be careful okay?”
“will do, thank you”

ngayon, hahanapin ko naman si Pedro, kaninang umalis sya pababa yung daan nya
so i-aassume ko na nasa baba sya

asan na ba yun? andito na ako sa casino! ayoko pa naman sa mga ganito, wala kasi akong alam
tsaka ambaho dito! puro yosi mga tao, kaasar lang

“ayun!” andun sya sa mga slot machine!

“Pedro” tawag ko sa kanya habang binababa nya yung lever ng machine
slightly tinignan nya ako, pero mas focus sya sa laro nya

“I‘m sorry” narinig kong sabi nya
“it‘s okay, but what happened? if you don‘t mind telling I mean”
“I bumped to some friends of ours, they said she‘s engage to someone now. shi*”
nakita kong nag grit yung ngipin nya, tsk. anu ba yan! kagabi lang tinulungan ko pa sya, tas ngayon wala na pala talaga?! anu ba yan! minsan na nga lang ako tumulong eh

“sorry to hear that” sabi ko
“ne, it‘s okay.. I know you‘re a jinx” tapos nag smirk sya
“what do you mean I‘m a jinx?!” aba! ako malas?! excuse me!

“nothing”

*ching ching ching*
“aaaaaaaahh!!” tapos nag clap clap pa yung matandang katabi namin

“see? even an old woman can won this game, but me? with you around? I don‘t think so”
“hmp! you‘re playing a lousy game! let‘s go there! where the real game is!”
-____- tinuro ko yung may bola na iikot sa parang roleta, tas pupusta ka kung saan sya lalanding.. tas ano.. ayun, ewan ko na!! di talaga ako marunong dito, feelingera lang ako!

“okay, but we’ll play with your money”

umirap ako, kuripot naman neto!

“urrghhh!! I‘m starting to believe what you said to me a while ago”
“which one? that you‘re a jinx?” tapos tumawa pa sya!!
nakakainis! konti na lang tong chips namin!!

“lets bet this all, this time” sabi nya
“what?! but what if --”
“that‘s the point of the game, taking risks”

nilapag nya lahat ng chips namin sa black na color
nilipat ko sa red
tapos nilipat ko pabalik sa black
waaaaaaaaaaaa!! nakakaloka ang bola!!

ililipat ko pa sana uli sa red kaso sabi nung bantay bawal na daw
waaaaaaaaaaaa!! pano kung sa red yan!? sayang bet namin!!

tapos tapos tapos.. waaaaaaaaaaaaaaaaaa!! sabi na sa red yun eh!!

tumingin ako kay Pedro na nanghihinayang, as in hinayang!!
“told you you‘re a jinx” sabi nya pero nakangiti sya
malungkot padin ako!! kasi naman, sayang eh, tsaka ganun ba ako kamalas?

“don‘t pout, let‘s go” tapos tumayo na sya at nagumpisang mag lakad


His POV

“it‘s okay even if we didn‘t won, at least we took the --” as I looked back, I saw no Lailah again!
for goodness sake, why does this girl always let me walk alone, and whenever I look back, she’s not there?!

“waaaaaaaaaaaaaahhhhhhh!!!” I heard a shout, and I’m very positive that that’s from Lailah!

I rushed back inside

“what happened?!”
“I won!” she said excitedly
“you won? but where did you get the chips?”
“our seatmate here, gave me some”

I looked at the roulette

“you betted on the green one?!” I asked
“yes!! the ball landed there!”

“oh my gosh! you won!!” I said then I lifted her
“yeah!!!”
“you won, and we‘re rich!!”


“waaaaaaaaa!!” she said while diving into a bed of money
as in really!! we or should I say she won tons of money!!

ow, what the?
“hey, you forgot to change this one” I said showing a chip to her
“ne, you can keep that, it‘s just a change compare to all this!!”

“I will buy a house with this” she said holding a bunch in her right hand
“and I will buy a car with this one” looking at the one’s on her left hand
“and I will spend all of this!!” she said throwing some in the air

“back in my country, what you’re holding is like the half of it”
“well back in my country, it‘s like double or even triple!!”
I just smiled at her as she closed her eyes, it’s not everyday that you get rich

“hey! what will you do with your share?” she suddenly asked
“mine? you‘re giving me a share?”
“yeah! why not? I mean I can‘t spend it all alone”
“wow, thanks but if you‘re asking me, I‘ll spend that all here”

she rose from her bed then looked at me

“I like your idea! this is just once in a lifetime opportunity”
“so?”
“let‘s do it!!” she said excitedly

the next morning we took a tour
roaming around Malaysia
with our brand new car!!


Her POV

“I‘m so loving this life!” sabi ko
namamasyal kami ngayon at may sarili na kaming sasakyan!!

akala ko talaga malas ako eh.. pero hindi pala! haha
siguro mag eextend lang kami ng isa pang araw ni Pedro dito tapos babalik na kami sa Singapore

tapos after nun, uuwi na ako pabalik ng Pilipinas
at si Pedro? ewan ko eh kung saan na ang punta nya, malamang umuwi na din sya sa Australia
pero parang ayaw ko pa umuwi, ayaw ko pang maghiwalay kami..
kasi …

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/C!!

masaya ako ngayon kaya magupdate tayo! haha
wwwwwwwoooooooooooooohhhhhhh!! partner ang JAEVON sa SMB!! ang saya saya!!

at narealize ko din na maikli lang pala yung plot ng story na to..
kaya mag ready na po kayong mamaalam kila Jamie/Lailah at Damon/Pedro :)

mga more or less chapter 20 lang to.. haha seryoso ako!! kaya ayun.. babye na sa kanila

AT!! kilala nyo naman siguro ako.. bitin queen ng mga FF so expect the ending to be -- BITIN xD

tsaka tsaka! wala pong hihingi ng epilogue.. dahil I intend this FF to be a cliffhanger.. haha just like the ace of hearts.. ayun! :)

kung ayaw nyo magcomment sige di ko tatapusin talaga ang FF na to.. haha joke lang!! comment po :) salamat!